Opis

Zabytkowa Huta Żelaza z XIX w. w Chlewiskach
Terenowy odział Muzeum Techniki w Warszawie jest unikatowym w Polsce zabytkiem techniki i jednym z nielicznych w Europie.
Obiekt obejmuje zespół wielkopiecowy wybudowany przez Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne w latach 1882-1892, w którego skład wchodzi wielki piec (produkował 13 ton surówki na dobę), trzy prażarki rudy, wieża wyciągowa (tzw. gichtociąg wodny) oraz warsztat mechaniczny. Piec ten działał aż do 1940 r. (produkcję wstrzymali Niemcy) jako ostatni w Europie Środkowej tego typu obiekt pracujący w oparciu o węgiel drzewny.
Niezbędną do produkcji rudę uzyskiwano z szybów i kopalń rozrzuconych po okolicy, głównie w rejonie Skłobskiej Góry, skąd dowożono kolejką wąskotorową, a za opał służył węgiel drzewny wypalany w okolicznych lasach.
Energię mechaniczną zapewniała spiętrzona rzeczka, nad która leżą Chlewiska.
Zabytkowa huta żelaza zbudowana była przez Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne. Francuzi niedługo byli właścicielami huty, ponieważ towarzystwo to rozpadło się w 1897 roku. Hutę nabył hrabia Ludwik Plater, a później jego syn Zygmunt i Konstanty Plater. Ponieważ Francuzi wybudowali tylko wielki piec, w którym wytapiano surówkę, hrabia Plater odbudował odlewnię, w której wytwarzano różnego rodzaju odlewy żeliwne.

W 2009 roku w halach huty otwarto nowe wystawy z eksponatami przeniesionymi z byłego Muzeum Przemysłu Norblin w Warszawie.
Wystawa „Najbardziej popularne samochody i motocykle XX-go wieku”, a wśród eksponatów m.in.: samochód osobowy Tatra z 1933r; Polski Fiat 508 z 1938r; Fiat Topolino 500 z 1936r , Syrena – prototyp z lat 50-tych, Opel Olimpia z 1952r oraz Polonez Analog. Ponadto stała wystawa maszyn do obróbki skrawaniem metali i drewna m.in. wiertarki, przecinaki, tokarki, urządzenia do prostowania luf i inne