Opis

Pałac Krobielowice wchodzi w XXI w

• TV SAT HD , telewizory LED
• Internet kablowy w pokojach
• Internet Wi Fi we wszystkich salach konferencyjnych
• Wymiana okien ( będzie cieplej )
• Nowa elewacja
• Muzeum Waterloo w Pałacu

CENY BEZ ZMIAN !
Serdecznie Zapraszamy
Bogdan Banaszek

PAŁAC

Można tylko przypuszczać, że w miarę kształtowania się własności feudalnej na tym terenie musiała powstać tu jakaś siedziba właściciela czy zarządcy. W niewielkim oddaleniu od prehistorycznej osady wybudowano zapewne bliżej nieokreślone drewniane domostwo, które w średniowieczu zastąpiono jakimś murowanym obiektem. Trudno powiedzieć, kiedy to się wydarzyło. Z pewnością jednak do niego odnosi się wzmianka z 1349 r. Do dziś te gotyckie prawdopodobnie fragmenty zachowały się w postaci dwóch pomieszczeń piwnicznych o kolebkowych kamiennych sklepieniach w północnym skrzydle. W związku ze wzrostem zamożności i zwiększeniem wymogów mieszkalnych ową skromną budowlę zastąpiono murowanym dworem w latach 1570-1580, nadając mu renesansowy charakter. Przypisuje się to też opatowi Jerzemu Scultetusowi, datując na lata 1596-1613. Musiał on pomieścić klasztorny zarząd dóbr (grangii) łącznie z mieszkaniami dla urzędników i przebywających tu okresowo zakonników. Potrzeby jednak stale rosły, stąd w 1699 r. opat Karl Keller (1697-1710) podjął duży program rozbudowy dworu7. Po trzech latach można było już zadaszyć trzy nowe skrzydła, które łącząc się z renesansowym utworzyły prawie kwadratowy dziedziniec. W 1704 r. prace budowlane zakończono uzyskując obszerną, wygodną rezydencję typu pałacowego. Być może, autorem projektu był Jan Frollich, zatrudniony przez klasztor. Należało jednak podążać za modą, stąd pod koniec XVIII w. dokonano przebudowy wnętrz, a elewacjom nadano nowy wystrój.
Bliicher niewiele zmienił w pałacu, przeobraził tylko wnętrza, wymienił drzwi i okna, za to zburzył stary budynek bramny wznoszący sięna wschód od rezydencji.
Po sekularyzacji kaplica, "która narożnik -jak pisze cytowany Degen - lewego skrzydła i tylnego fronty formuje" na pierwszym piętrze, została zamieniona w składzik. W 1812 r. znajdował się. w niej jeszcze ołtarz.
Obok wzniesiono nową gorzelnię, browar i karczmę, w ten sposób dbając o zwiększenie dochodów z nowego majątku8. Intensywniejsze prace budowlane miały miejsce po 1873 r. Wtedy to dokonano eklektycznej przebudowy samego pałacu i jego otoczenia. W 1878 r. pojawiły się trzy narożne wieże o spiczastych, ceglanych hełmach, rozległy taras od południa i weranda z arkadami. Na prawym brzegu Czarnej Wody wzniesiono smukłą kamienną wieżę bramną z nadwieszoną górną kondygnacją, wyróżniającą się deskowym oszalowaniem. Wnosi on sporo romantyzmu przed wkroczeniem na teren pałacowy. Wmocowano w nią w 1878 r. portal z XVI w., znacznie przekuty i pochodzący prawdopodobnie z dawnej bramy renesansowego dworu. Pierwotnie wjazd na mostek flankowany był piaskowcowymi figurami św. Jana Nepomucena i Immaculaty, mającymi po około 1,5 m wysokości. W dwóch częściach, między pałacem, rzeczką a drogą we wsi, powstały zespoły folwarczne, jak oficyna, obora (1834) z charakterystycznymi schodkowymi szczytami i "czeskimi sklepieniami", dwukondygnacyjny spichlerz i inne budynki.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej, w latach 1938-1939, przeprowadzono prace konserwatorskie pod kierunkiem wrocławskiego architekta Hogreve. Usunięto wtedy wieżę z narożnika północno-wschodniego, oczyszczono park, w którym do dziś rosną wspaniałe dęby o obwodzie do 310 cm.
W 1979 r. prace remontowe rozpoczęło BTM "Juventur", ale ich zaawansowanie było nikłe. Do 1992 r. pałac uległ bardzo poważnej dewastacji, rozkradziono i zniszczono niemal wszystkie cenniejsze elementy wyposażenia. Duże straty zostały spowodowane także przez deszcze i roztopy. Na wiosnę 1992 r. spółka ..AN1YKI-MSV" oczyściła obiekt i w końcu lipca rozpoczęła własną ekipą budowlaną szeroko zakrojone i kosztowne prace. W grudniu 1993 r. zakończono odbudowę parteru, zaś w sierpniu - piętra. Równolegle prowadzono prace w otoczeniu, co pozwoliło przyjąć wówczas pierwszych gości. Były one możliwe do tak szybkiej realizacji dzięki dużej życzliwości ówczesnego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, niestety już nieżyjącego, Wawrzyńca Kopczyńskiego i jego zaangażowanej współpracownicy Marii Frankowskiej. Kierowała nimi, wykonując wiele planów, a także nowego obmiaru budowli. Maria Bednorz. W grudniu 1995 r. zaczął być popularny wśród remontowanych firm. które zaczęły urządzać tu swoje duże spotkania. Były to m.in. ABB. Coca Cola, Alfa Laval, Volvo, Wrozamet. Po uroczystościach dożynkowych
15.09.1996 r. w Kątach Wrocławskich na bankiecie urządzonym przez władze tego miasta i gminy. pojawili się wicepremierzy Roman Jagieliński i Grzegorz Kołodk09. Obiekt zaczął znów żyć.
W swej dzisiejszej formie reprezentuje założenie czteroskrzydłowe na planie zbliżonym do kwadratu. Wewnątrz znajduje się brukowany dziedziniec otoczony dwukondygnacyjną oszkloną galerią z arkadami. Całość nakrywa wysoki dach z obszernym poddaszem, zupełnie od nowa zorganizowanym podczas ostatniej odbudowy. Mieszczą się tu pokoje gościnne i klubowe. Przy poudniowych narożach wznoszą się cylindryczne wieże nakryte cebulastym hełmem o cynkowych połaciach. Pomiędzy nimi przebiega szeroka dwukondygnacyjna galeria arkadowa. Z jej parteru wiedzie wejście na teren urządzony ponad stawem, zaś z piętra roztacza się malowniczy widok na stawy i okalający je park i las. Niemal pod całym budynkiem rozciągają się pomieszczenia piwniczne o różnej wielkości, przeważnie o atrakcyjnych sklepieniach i od południa połączone długą galerią z wejściem od strony zabudowań gospodarczych. W tej części ukończono adaptację jednej z podziemnych sal na stylową winiarnię. 
W innej zachowały się resztki pieca do ogrzewania nawiewnego l0. Poza skrzydłem północnym. najstarszym. pozostałe posiadają pomieszczenia w prostym układzie jednotraktowym. Fasady. w wyniku poprzednich przebudów. są skromne. podobnie jak portale wejściowe. Nad głównym. manierystycznym. wykonanym z piaskowca na przełomie XVI/XVII w.. znajduje się w zworniku kartusz z herbem Georga Scholtza (Schultetusa). opata klasztoru premonstratensów z Wrocławia. Ponadto wyróżniają się części osi. na których wybudowano klatki schodowe. zwłaszcza wysunięciem przed lico muru i piaskowcowymi elementami zdobniczymi. Nad nimi górują ozdobne. dwupoziomowe szczyty o charakterze pseudorenesansowym. Tu. od wschodu i zachodu. znajdują się boczne wejścia. Najciekawiej sylweta pałacu prezentuje się od południa - z wieżami. galerią i tarasem. oraz od wschodu - z tarasem i częścią przywejściową.
Główne wejście prowadzi od północy. Przelotowa sień o sklepieniu
kolebkowym wwodzi na dziedziniec. Urządzono w niej duży kominek z 1878 r. o formach naśladujących północny portal. To najstarsze. renesansowe skrzydło posiada cztery przęsła w nieregularnym układzie wnętrz. Po lewej znajduje się recepcja i pokoje biurowe. Po prawej zwraca uwagę duża izba. pierwotnie o sklepieniu klasztornym. W narożu północno-wschodnim zbudowano na pocz. XVIII w. obszerną klatkę schodową z marmurowymi stopniami i niedużym kominkiem na półpiętrze. Pomocnicza klatka znajduje się w narożu północno-wschodnim. zaś po środku skrzydła południowego wybudowano w latach 1992-1993 zupełnie nową. Pomieszczenia pełnią tu różną funkcję.
Układ wnętrz na piętrze powtarza w zasadzie plan przyziemia. Tutejsze sale i pokoje ozdobione były bogato sztukateriami i polichromią. Niestety. wszystkie ozdoby zostały kompletnie zniszczone do 1992 r. Jedynie w stropie reprezentacyjnego hallu ocalało kilka mocno zmurszałych belek o renesansowej malaturze. Ich resztki są przechowywane jednak gdzie indziej. Tu też wznosi się przy zachodniej ścianie okazały kominek z piaskowca o eklektycznych cechach stylowych. Przy otworze paleniska umieszczono kolumny z dekoracją pseudoromańską (fantastyczne bestie na kapitelach), zaś pseudorenesansowa nadstawa posiada duże spływy w formie liścia akantu. Na przeciwnej ścianie wiszą trzy tablice, zawierające zdjęcia z różnych okresów budowli. Dobre oświetlenie zapewniają cztery duże półkoliste okna powtarzające kształt arkad galerii oraz znajdujące się nad nimi okulusy. Zgodnie z przeznaczeniem, hall pełni funkcję reprezentacyjne, urządza się w nim ponadto bale i konferencje. W pozostałych skrzydłach urządzono część gastronomiczną i pokoje gościnne. Ze skrzydła południowego i zachodniego wiodą schody na poddasze. W trakcie odbudowy ustawiono zupełnie nową więźbę dachową, lokalizując w niższej części pokoje gościnne i klubowe, a w wyższej - tylko gościnne. Zapewniają one wygodny pobyt nawet w dłuższym okresie czasu, gdyż wszystkie wyposażone są w urządzenia sanitarne i techniczne (telefony, telewizory).
Dziedziniec przedstawia się szczególnie malowniczo ciepłą porą, popołudniu, gdy promienie słoneczne malowniczo podkreślają zróżnicowanie murów i koloryt ścian. Na ten efekt wpływa otoczenie galerii półkolistymi oknami. Jedynym fragmentem dekoracyjnych z dawnych lat jest nieduża wnęka na wysokości piętra od strony południowej. Posiada ona dekorację muszlową z kartuszem z 1704 r., ujętym w liście akantu i woluty. W jego zwieńczeniu zachowała się mitra biskupia, muszla i pastorał - symbol równorzędności władzy opackiej urzędowi biskupiemu, zaś w głównym polu - herb wrocławskich premonstratensów przeciętych pasem i literami CKASV. Można przypuszczać, że znajdowała się tu barokowa (o ile nie starsza) figurka Matki Boskiej, patronki zakonu władającego Krobielowicami. 
Przechowywano tu liczne pamiątki po Feldmarszałku i z kampanii napoleońskiej. w tym tabakierę. miniatury i polową wannę Bliichera. srebrny talerz z zastawy cesarza Napoleona. jego empirowe łoże z pałacu Saint Cloud pod Paryżem i zdobyczną z 1815 r. karetę podróżną oraz karetę paradną z koronacji Wilhelma I na króla Prus. W 1945 r. zostały one rozgrabione przez żołnierzy radzieckich i miejscową ludność.