Opis

Kościół Pokoju pw. Ducha Świętego
Po wyniszczającej dla dużej części Europy wojnie trzydziestoletniej, w 1648 roku podpisano pokój westfalski, na mocy którego cesarz Ferdynand III zezwolił śląskim ewangelikom na wybudowanie trzech świątyń. Kościoły Pokoju (nazwa świątyń nawiązywała do podpisanego porozumienia) miały stanąć w Głogowie, Świdnicy oraz w Jaworze. Każdy z nich miał być usytuowany poza murami miasta, przez co starano się odizolować ewangelików, jawnie ich dyskryminując. Ponadto świątynia musiała być zbudowana z elementów nietrwałych. Oznaczało to wykorzystywanie przy budowie tylko gliny i drewna, co miało spowodować szybkie zniszczenie budynku. Po otrzymaniu zgody przystąpiono do budowy, która trwała jak na tamte czasy wyjątkowo krótko, bo tylko rok. Projektantem świątyni był wrocławski architekt Albrecht von Säbisch, pomagał mu jaworski mistrz ciesielski Andreas Gamper. Budowla powstała na planie prostokątnym z trójbocznym prezbiterium. W barokowym wnętrzu mieszczą się cztery rzędy empor z balustradami zdobionymi scenami biblijnymi, herbami okolicznej szlachty oraz godłami miejscowych cechów rzemieślniczych. Ołtarz wykonany został w 1672 r. przez Michaela Schneidera z Kamiennej Góry. Sześcioboczna koszowa ambona, podtrzymywana przez anioła jest dziełem legnickiego rzeźbiarza Mateusza Knothe. Jej wykonanie datuje się na 1670 r. Niezwykle ciekawa jest chrzcielnica z 1656 r. fundacji Georga von Schweinichen i jego żony Anny. Wokół świątyni znajdował się ewangelicki cmentarz, zamieniony w 1972 r. na park. W grudniu 2001 r. Kościół Pokoju został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.